หลังจากที่มีดราม่า ได้เปิดใจคุยกันมั้ย?
เราก็คุยกับเขา เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธและพร้อมยอมรับความจริงกับเราทุกอย่าง และให้เราตัดสินว่าจะเอายังไง ให้จัดการทุกอย่าง ตอนนี้ครอบครัวก็มีความสุข เวลาเห็นพ่อกับลูกอยู่ด้วยกันเล่นกันมันก็อิ่มใจ และชีวิตเราก็ไม่ได้ต้องการอะไรมาก ภาพที่เราเห็นมันก็ยังอยู่ในชีวิตประจำวัน ไม่ได้หายไปไหน ต่อให้มีปัญหาเข้ามา ปัญหาความเป็นพ่อแม่ไม่มีเลย อยู่ครบถ้วน

จัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไง?
เคยมีครั้งนึงเราเคยเจอปัญหาก่อนคลอดปาลิน รู้สึกมันแย่มากๆ ไม่มีทางลุกขึ้นมาได้เลย สภาพจิตใจทำอะไรไม่ได้เลย ก็ไปปรึกษาหมอ ก็หาทางออก หมอบอกว่าภาวะนี้เข้าข่ายโรคซึมเศร้า วิธีจัดการกับปัญหา ด้วยการกินยา เป็นช่วงคาบเกี่ยว ตั้งท้อง คลอดน้อง และเจออาการเบบี้บลูซ้ำเข้าไปอีก

เป้ยไม่อยากทานยา เพราะเอฟเฟกต์ของยาจะทำให้เรามีความรู้สึกนิ่งๆ และจะส่งผลต่อน้ำนมที่ให้ลูกกินหรือเปล่า เรามีลูกต้องดูแลจะมากินยาตลอดไม่ได้ ก็เลยพยายามลุกขึ้นได้ด้วยตัวเอง และมีหมอให้คำปรึกษา หมอถามว่าความสุขของเป้ยคืออะไร เราก็ตอบว่าคือรอยยิ้มของลูก

ความสุขคือช็อปปิ้ง เล่นไอจี ฟังเพลง ก็เลยรู้จักวิธีจัดการกับมัน พอรู้ตัวว่าฮอร์โมนตก ความรู้สึกดาวน์ น้ำตาเริ่มคลอ ก็รีบหนีจากอารมณ์นี้เลย ใช้เวลาเกือบปีกว่าจะฟื้นขึ้นมาได้ ไม่ได้บอกใครว่าเป็น พยายามไม่รบกวนคนอื่น แล้วก็ทำได้ด้วยดีนะ

ลูก มันยากมากนะคะตัวเองกำลังอ่อนแอต้องทำเข้มแข็ง (เสียงสั่น) ทั้งที่อ่อนแอมาก ลูกมองตาเราแล้วอยากเล่นกับเรา เรารู้สึกว่าต้องลุกจากตรงนี้ได้แล้ว เขาเป็นคนที่ดึงมือเป้ยลุกขึ้น เราไม่อยากให้ลูกเห็นเราในสภาพแบบนั้น พยายามไม่ให้ลูกเห็นเลย

สำหรับใครที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ ก็พยายามเบี่ยงเบนความสนใจ มันยากมากนะ ช่วงที่มีเบบี้บลูมาร่วมด้วย มันจะมาเป็นเวลา ก็พยายามบอกกับทุกๆ คนว่า ถ้ามีคนรอบข้างให้การซัพพอร์ตเราได้ ให้เขาช่วยดีกว่า

กำลังใจสำคัญอีกคนคือคุณแม่ คุณแม่เป็นแบบอย่างที่ทำให้เห็นว่า สู้ชีวิตมากๆ คุณแม่เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว เลิกกับคุณพ่อ คุณแม่ก็ทำงานเลี้ยงเรา เราก็เห็นมาตั้งแต่เด็กๆ แม่ก็จะให้กำลังใจและเตือนสติอยู่ตลอดเวลา

ขอบคุณแม่ที่เป็นแบบอย่าง ขอบคุณลูกที่เป็นแรงบันดาลใจ ที่ทำให้เรายืนได้ และขอบคุณพลังงานบวกจากเพื่อนเป้ย หรือแฟนคลับที่ติดตาม พลังบวกเหล่านั้นสำคัญกับเป้ยมากเลยในสภาวะที่เป้ยเจอเหตุการณ์แบบนั้นอยู่ มันมีแรงฮึด จะสู้

ถ้าเกิดปัญหาแล้วใช้อารมณ์เป็นใหญ่ มันง่ายมากถ้าเราจะเดินออกมาจากความเป็นครอบครัว ถ้าเราจะเลิก วันนึงเป้ยก็อาจจะได้เจอใครใหม่ คุณป๊อปก็อาจจะมีครอบครัวใหม่ ต่างคนต่างมีชีวิตใหม่ แต่เราก็มองว่า แล้วลูกของเราล่ะ

โปรดติดพ่อมาก จะเห็นพ่อเป็นซุปเปอร์ฮีโร่ จะคอยเลียนแบบพ่อ เวลานอนก็อยากให้นอนพร้อมกัน 3 คน เราก็จะบอกว่าพ่อยังกินข้าวไม่เสร็จ เขาก็จะบอกว่าอยากให้ขึ้นมาเป็นแฟมิลี่ด้วยกัน แล้วลูกก็จะบอกว่ารักแม่ รักป๋า รักทั้งสองคน

แต่ถ้าวันนึงถ้าเกิดเหตุการณ์อะไรที่ทำให้บรรยากาศครอบครัวไม่โอเค ส่งผลต่อสภาพจิตใจของลูก เป้ยก็พร้อมที่จะเดินออกมา แต่ ณ วันนี้ ต่อให้เกิดเรื่องราวอะไรขึ้น แต่ความเป็นพ่อเป็นแม่ยังอยู่ คุณป๊อปยังทำหน้าที่ความเป็นพ่อได้ดี เราก็ยังโอเคอยู่ ชั่งน้ำหนักแล้วดีมีมากกว่าเสีย มันก็ยังไปได้สำหรับเรา

ตอนนี้ความรักความเข้าใจใส่ระหว่างเป้ยกับสามีเป็นอย่างไร?
เราก็มีมานั่งคุยกันว่าเรามีข้อเสียอะไรหรือเปล่า บกพร่องตรงไหนหรือเปล่า เขาก็จะคอยให้กำลังใจ บอกทุกอย่างคือดีหมด ไม่มีอะไรเสีย เวลามีปัญอะไรเราก็ยังคุยกัน พื้นฐานเรารักกัน และยังทำหน้าที่ได้ดี พื้นฐานมันยังแน่น ก็ไม่ยากเมื่อเจอปัญหาอะไรแล้วนึกถึงลูก เรื่องอื่นจะเล็กน้อยมาก

รู้สึกยังไงกับฉายาเมียยืนหนึ่ง?
สำหรับเป้ยไม่ใช่เลยนะ เราแค่ทำหน้าที่แม่ที่ดี และเป็นภรรยาที่ดีแค่นั้นเอง

คุณเป้ยเป็นเมียยืนหนึ่งมั้ย?
เป้ย : อย่ายืนหนึ่งสิ เดี๋ยวมี 2 มี 3
ป๊อป : ยืนหนึ่งเดียว มีคนเดียวครับ (ยิ้ม)

รักเมียมั้ย?
ป๊อป : รักที่สุดอยู่แล้วครับ รักมากๆ รักที่สุด และขอโทษสำหรับทุกๆ เรื่องที่ทำให้เสียใจครับ

อยากบอกอะไรป๊อปมั้ย?
คือ (เป่าปาก) ไปบอกที่บ้านได้มั้ย จริงๆ เขารู้อยู่แล้วว่าเป้ยเต็มที่กับทุกเรื่อง ทั้งการเป็นภรรยาและแม่ที่ดี เป้ยว่าเขารู้อยู่แล้ว (อยากขออะไรมั้ย) จริงๆ มันไม่ได้เป็นการขอ เป็นการบอกละกัน จะมีคนที่ 2 หรือ 3 ไม่ได้ คนแรกต้องอนุญาตก่อน แต่ก็จะบอกว่า มันก็ยากหน่อย